قلم

خرامان آمد و دامن کشان میرود         سرشک غم زدیده خون فشان میرود

من جان به لب به نظاره نشسته ام        که دل ودلبرازبرم چه سان میرود

به یادخیرمقدمش مدهوش وبی قرارم       بی وفابانازآمد وبی نشان میرود

سرگشته ام درهوای ره اوهرشب وروز      چه زجری چشیده ام اوچه آسان میرود

درخیال شکرخندی ازلبانش آه                زدستم دل ریش خون چشان میرود

گله و شکوه ای نیست زبی مهری او       عقل به تکریم دلبر بی لسان میرود