قلم

 مستم از بوی دلاویز و پاکت ای وطن

 خو کرده جان من به عطر خاکت ای وطن

 در نسیم صبحگاهت شوق جان را وصف نیست

 مشک فشان است این خاک ودر آن هیچ حرف نیست

 خاک پاکت ای وطن توتیای چشم من

 عشق تو گشته عجین در جان من هم جسم من

 بوستان لاله هایت سرخ و عطر آگین است

 سبز و سفید و سرخ، بهترین آذین است

 ای وطن آوای نامت اشک شوق جاری کند

 دل به عشقت بر لبم عندلیبی نغمه پردازی کند

 نام تو بر لوح دل بنگاشته ام تا زنده ام

 ای وطن فرزند و غمخوار توام تا زنده ام