قلم

 مدینه برویم یا کربلا ، قافله سالار

                                  امر تو بر ما روا، قافله سالار

 توتیای چشم ما ، خاک ره سرورمان

تو بگو تا ما کنیم جان فدا ، قافله سالار

اشک چشمان شما ، صبر از ما می برد

 کاروان می رود کرببلا، قافله سالار

 مدینه برویم یا کربلا ، قافله سالار

                                    امر تو بر ما روا ، قافله سالار

 می رویم ما راه عشق ، راه عزیزان حسین

منزل به منزل می رویم تا نینوا ، قافله سالار

خاک این ره بوی عنبر می دهد

 می رویم زین مروه تا قلب صفا ، قافله سالار

مدینه برویم یا کربلا ، قافله سالار

                                  امر تو بر ما روا ، قافله سالار

 چشمها تر دل درون سینه فریاد می زند

با شما هم آشنا تا ابد دارد عزا، قافله سالار

#قنبر قلاوند ی«آشنا»

 آه که دوران نشاط و شادکامی ام به سر شد

 گردش چرخ گردون، حالیا روز دگر شد

 از این سودا که من با چرخ داشتم

 سرخوشی و مستی همه از سر به در شد

 گل نو رسته شاد به نسیم سحرگاهی

 به تندبادی غروب، بی برگ و بر شد

 همی دانم که رسم روزگار است چرخ گردون

 دلم دلگیر ز دنیا گشت و آهم پر شرر شد

 باز میخانه آراست ساقی، زساغرومی

آشنا به جرعه‌ای ز رندی و هشیاری، با خبر شد

   #قنبر قلاوند ی«آشنا»

کو ز خیابان خاطره ، گذر بر کوچه های آشنایی بکنیم

 سوی چشم تازه به دیداری ، درد دل را دوایی بکنیم

 به یاد همرهان ره ، به جمع دلشدگان طریقت پیوندیم

 مهر لب بگشائیم ، با نوازندگان کوی دل همصدایی بکنیم

 از این خانه دل نکنیم تا پیاله ای ز می هشیاری ننوشیم

 دمی با ساقی و مطرب سر کنیم، ما هم صفایی بکنیم

 این همه یکنواختی و کنج عزلت نشینی تا کی

 در قفس شکنیم، پر و بالی بزنیم، تازه هوایی بکنیم

 بیا ره آرزو شهر، راه دل در پیش بگیریم

 به کوی مهرورزان چند صباحی، دل ببریم، دلربایی بکنیم

 ای آشنا با هم سرود شادی سراییم و غم از دل برداریم

 چراغ امید بیفروزیم و سلامی به روشنایی بکنیم

 #قنبر قلاوند ی«آشنا»

 آمدم از راهی و از راه دگر باز خواهم گشت

 به فرمانی که آمدم زین سفر باز خواهم گشت

 مسیر زندگانی فریبنده،اما دلنشین است

 غفلت مکن ای دل که شیطان در کمین است

 به نظاره بنشین با چشم عقل که بصیر است

 دنیا دلبری مکار و طنازی چشمگیر است

 به نگاهی خود مسپار ، ز دام و دانه بگذر

 زین دامگه بگریز و از این خانه بگذر

 پاک است عشق که همزاد دل است

 معشوق و معبود، او که فریاد دل است

 مسافری عاشقم من ، اسیر جاده ام

 راه اوست ، عشق اوست ، من واله و دلداده ام

 ای دل مشو غافل ، نظر بر اهل سفر کن

 توشه ی راه برگیر و از بی خبری حذر کن

 خرامان آمد و دامن کشان میرود

 سرشک غم ز دیده ، خون فشان میرود

 من جان به لب به نظاره نشسته ام

 که دل و دلبر از برم چه سان میرود

 به یاد خیر مقدمش مدهوش و بی قرارم

 بی وفا با ناز آمد و بی نشان میرود

 سرگشته ام در هوای ره او، هر شب و روز

 چه زجری چشیده ام، او چه آسان میرود

 در خیال شکر خندی از از لبانش، آه

 ز دستم دل ریش، خون چشان میرود

 گله و شکوه ای نیست ز بی مهری او

 عقل به تکریم دلبر ، بی لسان میرود