قلم

آغاز مهر، با مهر تو مانده است در خاطرم

 ای بهترین واژه بر زبانم، مهربانتر از مادرم

 رفت احساس دلتنگی، ز دستان نوازشگرت بر سر من

 با خوشرویی صدایم کردی، بهتر از پدر من

 نام تو یادم آرد آنهمه شوق و ذوق خالصانه

 یاد تو در دل من، خانه دارد جاودانه

 هرگزم نیست فراموش، روزیکه چپ و راستم آموختی

 به نام او آغاز کردی ، هر چه خواستم آموختی

 رهنمایی، روشنگری ای معلم، ای فروغ دیدگانم

 درخت دانش از درس تو، زد ریشه در دل و جانم

 آشناترین نام ای معلم ، هر دلی سودای تو دارد

 دل آشنا تا زنده است، همیشه هوای تو دارد

               #قنبر قلاوندی«آشنا»

 به خوشی یاد باد آن روزگار

 پیر و جوان ، زن و مرد امیدوار

 در ره سحر ، یورش بر شب بیداد

 دودمان ظلمت از سپاه نور رفت بر باد

 آن شب بیداد و ستم ، که به سر آمد

 شیشه‌ی عمر دیو بشکست ، فرشته در آمد

 ز نغمه ی صبح پیروزی بر بام وطن

 چهره ها بشکفت چو گل ، بر شاخ و چمن

 خاک میهن رنگ رنگ ، از لاله و شقایق است

 روح جان مسرور ، از عطر آن دقایق است

 هر لحظه ی روز امید ، یوم خدای مهربان

 مانده به خوبی و خوشی ، در خاطر هر دل و جان

 باز نسیم بهمن به وجد آورد دل آشنا را

 نشاط روز پیروزی و یاد آن حال و هوا را

   #قنبر قلاوندی«آشنا»

 ترانه ی دل انگیز پاییز،

 با سازی از باد آذر و

 جامه ی خوشرنگ جنگل

 به دل مرد جنگلبان نشسته است.

 آخرین سواران باد نیز

 با رعد هماهنگ شده

 خبری آورده اند

 پاییز بار سفر بسته است.

 درختان رخت از تن در آورده

 با تکیه بر بستر سپید آرزو

 خواب بهار می بینند

 اکنون بار دیگر

 عروس فصلها به بدرقه ی پاییز رسیده است.

بیا برویم کنار چشمه ی زیر چنار

 پیدا کنم خود را ، با تو باشم در کنار

 موجی ز نسیم ، روی آب چشمه می آید

 تا که بینم در رخت من صد بهار

 گلستان من ، ترا خزانی مباد هرگز

 فصل سبزه و گلم همیشه با توام برقرار

 نگاهی زان نرگس بیمار، من مسکین را

 تا ز گل رویت ، دسته کنم من بیشمار

 نقشی ز خود، در خاطرم نیست ، فارغ از تو

 بی وجودت نباشد چشمه و جویبار

 خود بنما و بزدا غبار ز دیده ی آشنا

 تا ز حسنت ، ببیند دیده ام هزار هزار

 #قنبر قلاوند ی آشنا

                                   ای زمین کربلا جان تو و جان حسینم

 ای زمین کربلا برگشته ام، از شام ویران آمدم

 با جمله یتیمان حسین، بر سر پیمان آمدم

 بوی آشنایی ز خاکت از هوا آید، ای زمین

 شمیم جانفزا ی خون خدا آید، ای زمین

 گو حسینم ز جا برخیز، خواهرت پریشان است

 خبر کن جوانانت که زینب بر تو مهمان است

 ای برادر، گو امیر لشکرت، ما سوی ساقی آمدیم

 جمله بهر جرعه ای دیدار، زین جام باقی آمدیم 

 ای زمین بر خود ببال، در سینه آفتابی نهان داری

 جاودانه تو، کهکشانی از ستارگان داری

 بعد از این، ای زمین، تو مأوا و مقصد مایی

 آرام دلها، برتر از مروه و هم صفایی

 به تو سپرده ام ای زمین عزیز زهرا، هم عزیزان حسینم

 ای زمین کربلا، هم جان تو و هم جان حسینم

                #قنبر قلاوند ی«آشنا»